O kobietach w F1 - Desiré Wilson

Desiré Randall Wilson ( ur. 26 listopada 1953 r. ) pochodzi z Republiki Południowej Afryki, stała się czwartą kobietą startującą w F1.

Pierwszym jej poważnym sukcesem było w 1967 r. drugie miejsce w południowoafrykańskim wyścigu. W roku 1972 uczestniczyła w Afrykańskiej serii Formuły Vee. W której uzyskała 4 i 2 miejsce w klasyfikacji generalnej w następnym sezonie. Starty w Formule Vee powtórzyła ze startami w Formule Ford w której zdobyła mistrzostwo w 1975r. W tym również roku wyszła za mąż za Alana Wilsona. Rok później powtórzyła swój sukces. Po wspaniałych osiągnięciach w Afryce przeniosła się do Europy w 1977 r. Startowała w Formule Ford 2000 startowała równocześnie w dwóch kategoriach w mistrzostwach Beneluksu i Wielkiej Brytanii. Sezon ukończyła odpowiednio na trzecim i czwarty miejscu. 

http://www.formula1-dictionary.net/Images/women_desire_wilson_brabham.jpg

W 1978 r. to przełomowy moment stała się jedną z najbardziej szanowanych kobiet w motosporcie. Posiadała licencje do prowadzenia CART Indycars and FIA Super License dzięki czemu mogła startować w F1. Zanim zasiadła za kierownice samochodu królowej motosportu musiała zmierzyć się z Brytyjską Formułą 1 w 1979 r. Sezon okazał się udany kilka razy stanęła na podium w klasyfikacji generalnej znalazła się na 7 miejscu. W 1980 r. wygrała swój pierwszy wyścig w brytyjskiej serii. W tym też roku osiągnęła niesamowite sukcesy. Wygrała wyścig na dystansie 1000 km we Włoszech i 6 godzinny wyścig na Silverstone. Otrzymała możliwość startu w F1 za kierownicą Williamsa podczas GP Wielkiej Brytanii. Niestety kwalifikacje nie poszły jej za dobrze i nie mogła uczestniczyć w wyścigu. Był to koniec startów w samochodach jednomiejscowych.

W 1982 r. startowała w serii IMSA. Startowała również w Indianapolis 500 lecz ze względu na awarie silnika i przerwanie sesji po śmierci kierowcy wyścigowego nie wystartowała w wyścigu. W następnym roku ponownie nie zakwalifikował się do wyścigu. Rozpoczęła sezon w IndyCar lecz złamana noga uniemożliwiła jej starty przez trzy tygodnie. Po raz trzeci nie zakwalifikowała się do wyścigu Indianapolis (1984 r.). W 1986r. w amerykańskiej serii wyścigowej uzyskując 24 miejsce. Rok później uzyskała piąte miejsce w GT - SCCA / Escort Endurance Championship. W 1989 startowała w Mistrzostwach F3000, a w 1992 w serii Firestone Indy Lights Championship. Rok 1997 to ostatni sezon w jej karierze podczas którego uzyskała 14 miejsce w North American Touring Car Championship.

http://i375.photobucket.com/albums/oo198/PaulaHam/Goodwood%20Revival%202009/DSC03589R.jpg

O kobietach w F1-Divina Galica

Divina Mary Galica (ur. 13 sierpnia 1944r.) urodziła się w Wielkiej Brytanii, warto wspomnieć o Polskim pochodzeniu (miała dziadka Polaka). Karierę zaczynała w narciarstwie a skończyła w motosporcie.

W wieku 19 lat pierwszy raz uczestniczyłą w Igrzyskach Olimpijskich (rok 1964). W konkurencji narciarstwa zjazdowego i slalomu. Wzięła również udział w Igrzyskach Olimpijskich w 1968 i 1972. Divina była kapitanem drużyny: the British Women's Olympic Ski Team. W slalomie gigancie znalazła się w pierwszej dziesiątce. W 1968 r. w Pucharze Świata zajęła dwukrotnie trzecie miejsce. Pobiła brytyjski rekord zjazdu wśród kobiet uzyskując prędkość 200 km/h.

Kariera wyścigowa. 

http://hurbanos.files.wordpress.com/2011/12/div1.jpg

W 1974r. korzystając z zaproszenia od kierowcy wyścigowego wzięła udział w wyścigu odbywającym się w Wielkiej Brytanii. Wyścig poszedł jej znakomicie, zaszokowała wszystkich swoim talentem. Divina zdobywała doświadczenie w kartingu, a później przenosząc się do F2. Ścigała się również w brytyjskiej serii Shellsport Championship, która korzystała ze starszych samochodów F1. Po wspaniałych występach w serii dostała możliwość startu w zespole Surtees w Formule 1 podczas GP Wielkiej Brytanii w 1976r. Co ciekawe startowała z uważaną za pechową liczbą 13. W wyścigu nie wystartowała z powodu niezmieszczenia się w limicie czasowym. Rok później startuje w Brytyjskiej Formule 1. Zespół nie posiadał wykształconych odpowiednich ludzi, którzy potrafiliby prawidłowo ustawić samochód, pomimo to Divina uzyskała raz drugie i trzecie miejsce. W 1978 r. ponownie ścigała się w F1. W pierwszych dwóch GP starała się uzyskać czas dający angaż do wyścigu. Niestety nie udało się, to był jej koniec przygody z F1. Powróciła do Shellsport Championship na trzy sezony. Los nie sprzyjał Divinie która w przestarzałym samochodzie nie była konkurencyjna. W klasyfikacji generalnej uzyskała 14 i dwukrotnie 20 pozycję.
Warto wspomieć że wzieła udziłą dwukrotnie w Wyścigu Mistrzów w 1977 r. i w 1978 r. w BRDC International Trophy, którego nie ukończyła przez wypadek.
Została prezeską szkoły Skip Barber Racing School. W 2005 r. ogłosiła, że podjeła pracą jako dyrektor firmy iRacing.com.

http://i276.photobucket.com/albums/kk14/asdcphoto/IMG_0037.jpg

 Źródło: wikipedia.com

O kobietach w F1- Lella Lombardi

Drug kobieta startująca w F1.

Lella Lombardi (ur. 26 marzec 1943, zm. 3 marzec 1992 r. ) tak naprawdę nazywała się Maria Grazia Lombardi, urodziła się we Włoszech i tam rozpoczęła karierę kierowcy wyścigowego.

Urodziła się podczas II wojny światowe. Jej rodzina nigdy nie zajmowała się motosportem, nawet nie posiadali samochodu. Legenda głosi, że zakochała sie w motoryzacji podczas szybkiej jazdy do szpitala po kontuzji, po meczu piłki ręcznej.

Po zdaniu egzaminu na prawo jazdy kupiła używanego Fiata. Kariera wyścigowa zmierza donikąd, jedyne co szło jej dobrze to jazda po ulicy.

Los odwrócił się do góry nogami po spotkaniu kierowcy wyścigowego. Pełniła rolę drugiego kierowcy. Pewnego razu udało się jej go przekonać do udziału w wyścigu. Wyścig ukazał się sporym sukcesem, to otworzyło jej drogę do kariery kierowcy wyścigowego. Ścigała się w samochodach turystycznych, po czym chciała spróbowała swoich sił w brytyjskiej Formule 5000 w 1974r.

http://db2.stb.s-msn.com/i/C6/35891A4DB252A7EC9CC1BA79A72DDF.jpg

 W tym też roku pierwszy raz prowadziła samochód F1. Za kierownicą Brabhama starała się zakwalifikować do wyścigu o GP Wielkiej Brytanii, niestety bezskutecznie. Następny rok okazał się bardziej łaskawy, udało się jej zakwalifikować do wyścigu o GP Republiki Południowej Afryki i zdobyć pół punkta w GP Hiszpanii (zdobyła pół punkta ponieważ wyścig został przerwany z powodu wypadku). Stała się pierwszą kobietą która uzyskała punkt w mistrzostwach Formuły 1. Jeszcze tego roku uzyskała wysokie 7 miejsce w GP Niemiec na torze Nürburgring. Pod koniec  sezonu przeszłą do zespołu Franka Williamsa. Sezon zakończyła na 21 miejscu w klasyfikacji generalne. W 1976 r. została zwolniona z zespołu March po pierwszym wyścigu. RAM Racing dało Lelli możliwość startu w trzech wyścigach, niestety przebrnęła przez kwalifikację tylko raz kończąc wyścig na dwunastej pozycji. Był to koniec kariery kierowcy wyścigowego. Lella tak naprawdę wystartowała w największej liczbie wyścigów i udało się jej jako jedynej kobiecie zdobyć punkt w F1.

W kolejnych latach kariery startowała w samochodach sportowych i turystycznych. W 1977 r. wzięła udziął w wyścigu NASCAR. A w 1984 r. została pierwszą kobietą startującą w serii DTM.

Warto wspomnieć o znaczącym sukcesie w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowcy za kierowcnicą Osella-BMW. Później startowała w Alfie Romeo w samochodach turystycznych.

W latach 80. zdiagnozowano u niej raka, zmarła 3 marca 1992r.

http://images3.wikia.nocookie.net/__cb20110718210131/nascar/images/6/65/Lella_Lombardi.jpg

O kobietach w Formule 1 - Maria Teresa de Filippis

Ścigało się pięć kobiet w F1.
Pierwszą z nich była włoszka Maria Teresa de Filippis (ur. 11 listopada 1926 r.) wzięła udział w pięciu GP.
 Zadebiutowała 18 maja 1958 r.  A zaczęła od wyścigu za kierownicą Fiata 500, oczywiście wygrała wyścig. W 1954 r. startowała w zespole Maserati we włoskich mistrzostwach samochodów sportowych. Które ukończyła na bardzo wysokim drugim miejscu. Szef zespołu widząc jej potencjał postanowił sprawdzić jej umiejętności we wspinaczce pod górę na czas (Hillclimbing). A także w wyścigu wytrzymałościowym, polegającym na szybkiej i długotrwałej jeździe. Po wyścigach zespół zaoferował rolę kierowcy testowego. W 1957r. zespół wycofał się z F1,  ale wiele samochodów Maserati startowało w królowej sportów motorowych zakupionych przez prywaciarzy. 18 maja 1958 r. Maria dostała możliwość uczestnictwa w wyścigu F1 GP Monako w jednym z 250Fs. Stała się pierwszą kobietą zgłoszoną do wyścigu. Niestety do wyścigu przechodziło jedynie 16 na 31 kierowców. Ona z czasem 1 min 50,8 sekundy nie zakwalifikowała się. Zabrakło jej 5,8 sekundy.

http://home.arcor.de/spacemissions/f1Piloten/f1pilotend-k/filippis.jpg

 Następną szanse uzyskała 15 czerwca w GP Belgi tym razem poszło lepiej wystartowała w wyścigu i ukończyła go na 10 miejscu. Stała się pierwszą kobietą uczestniczącą w wyścigu i pierwszą, która ukończyła wyścig. Miała wystartować w GP Francji, ale w ostatniej chwili dyrektor zespołu się nie zgodził. Udało się Mari wystartować w sierpniu w GP Portugalii kwalifikując się na ostatnim miejscu, ale niestety silnik odmówił posłuszeństwa została zmuszona wycofać się po 6 okrążeniach. Sytuacja powtórzyła się w GP Włoch, tym razem 13 okrążeń przed końcem ponownie nawalił silnik. To był ostatni start w sezonie.
W 1959 r. starała się bezskutecznie wystartować w GP Monaco. Była to jej ostatnia przygoda z F1, z motorsportem nie zerwała ścigała się w wyścigach samochodowych.
W 1960 r. założyła rodzinę. W 1979 r. dołączyła do Międzynarodowego Klubu Byłych Kierowców F1 Grand Prix, a w 1997 stała się jego prezeską. W 2004 r. założyła klub Maserati i stała się jego prezeską.
Warto podkreślić, że udowodniła sobie i dwóm braciom, że potrafi być bardzo szybka. To właśnie z ich inicjatywy rozpoczęła karierę kierowcy wyścigowego. Ze względu na słowa, że nie może być bardzo szybka.

http://www.maserati-alfieri.co.uk/enthusiast89/goodwood-05a.jpg

źródło: wikipedia.com